بهداشت دوران بارداری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. آن قدر در طب اسلامی و سنتی به مسائل دوران بارداری اهمیت داده شده که نظیر آن را در هیچ مکتب علمی نمی‌توان یافت.
احکام اسلامی، خانم‌های بارداری که آمادگی روزه گرفتن نداشته باشند از روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان معاف می‌داند.
اما مادران بارداری هم وجود دارند که در وضعیت خوبی به سر می‌برند و پزشک معالجشان هم این امر را تایید می‌کند و منعی برای روزه گرفتن ندارند.
به طور کلی غذا نخوردن در زمان بارداری سبب کاهش قند خون میشود. اما حتی در نخوردن غذا به مدت طولانی، انرژی جنین از طریق روش‌های جبرانی تامین می شود. در زنان باردار روزه‌دار، در انتهای روز، کاهش معنی داری در سطح سرمی گلوکز، انسولین، لاکتات، کارنیتین و افزایش معنی دار در سطح تری گلیسیرید سرم مشاهده شده است.
در مناطقی که دچار سوءتغذیه هستند، پیامدهای حاملگی در زنان باردار روزه‌دار مناسب نیست.
روزه‌داری ماه رمضان سبب اشکال در رشد داخلی رحمی جنین نمی‌شود وزن موقع تولد در 13300 نوزاد طبیعی گزارش شده است. روزه‌داری ماه رمضان اثری بر نمایه مایع آمنیوتیک و حجم آن ندارد و سبب ایجاد اجسام کتونی در خون و ادرار مادر باردار نمی‌شود.
در یک مطالعه کودکان 4 الی 13 ساله مادرانی که زمان بارداری روزه گرفته بودند از نظر رشد جسمی و ذهنی و آزمون‌های روانی _ حرکتی مانند کودکانی بودند که مادرانشان در زمان بارداری روزه نگرفته‌اند.
زنان بارداری که قبل از بارداری و حین آن تغذیه مناسبی داشته‌اند، استفراغ دوران بارداری ندارند و مواد غذایی کامل روزه‌های بارداری را مصرف می‌کنند می‌توانند روزه بگیرند و بقیه زنان باردار باید از روزه‌داری ماه رمضان اجتناب ورزند.
|